Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐνθρονίστηκε (29 Ἰουνίου 1967) στὸν ἱστορικὸ θρόνο τῆς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινκάκι, ὁ Ἱεράρχης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, ἐδήλωσε ἀπερίφραστα τὴν πρόθεσή του νὰ ἀγωνισθῇ γιὰ τὴν ἐθνικὴ δικαίωση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο του.
Γιατί, ἀπὸ τὶς λίγες πληροφορίες ποὺ ἔφθαναν στὴν Ἑλλάδα, τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα ἔδειχνε ἕνα πρωτοφανὲς μῖσος ἐναντίον κυρίως τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου μὲ φυλακίσεις, μὲ ἐξορίες, μὲ βασανιστήρια , μὲ καταναγκαστικὴ ἐργασία, μὲ πεῖνα καὶ ποικίλες στερήσεις.Μάλιστα, ἀπὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1967, ὅταν ἡ Ἀλβανία αὐτοανακηρύχθηκε ὡς τὸ πρῶτο ἀθεϊστικὸ κράτος στὸν κόσμο,ἡ ζωὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἔγινε αὐτόχρημα ἀπελπιστική.
Γιατί, μετὰ τὸν βίαιο ἀποσχηματισμὸ ὅλων τῶν βαθμίδων τοῦ Κλήρου καὶ τὸ γκρέμισμα ἤ τὸ κλείσιμο τῶν Ναῶν καὶ τῶν Μονῶν, οἱ ἄνθρωποι ἔμεναν ἀβάπτιστοι, ἀλειτούργητοι, ἀστεφάνωτοι καὶ ἀκήδευτοι.
Ἔτσι, ἰδιαίτερα μάλιστα, ἀπὸ τὸ 1980-1981, ὁ μακαριστὸς ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ἐνέτεινε τὸν ἀγῶνα καὶ τὶς προσπάθειές του γιὰ τὴν πολύπαθη Βόρειο Ἤπειρο, τὴν ὁποία τὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα τὴν ἐχώριζαν ἀπὸ τὴν Μητρόπολή του.
Ἀλλά, τότε ἀκριβῶς, ὅταν δηλαδὴ εἶχε γιὰ τὰ καλὰ φουντώσει ἡ φωτιὰ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ, ὁ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ἔνοιωσε βαθειὰ μέσα του, ὅτι τὸν ἀγῶνα αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸν συνεχίσῃ μόνος του. Χρειαζόταν βοήθεια, καὶ μάλιστα ἀπὸ νέους ἀνθρώπους μὲ ἐθνικὰ ἰδανικά, ζῆλο, ὄρεξη καὶ χριστιανικὸ ἦθος.
Ἔτσι, σύντομα “γεννήθηκε” ἡ Σ.Φ.Ε.Β.Α., δηλαδὴ ἡ Συντονιστικὴ ΦοιτητικὴἝνωσις Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος, τὸ ἔτος 1982. Νέοι φοιτητὲς καὶ ἐργαζόμενοι ἔγιναν ὁ εἰρηνικὸς Στρατὸς τοῦ Ἱεράρχη. Μαζί, λοιπόν, ΣΦΕΒΑ καὶ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, ξεκίνησαν νέους καὶ δυναμικοὺς ἀγῶνες, ποὺ τάραξαν τὰ λιμνάζοντα νερὰ τῆς ἀδιαφορίας, ἀκόμη καὶ τῆς ἐχθρότητας τοῦ πολιτικοῦ κόσμου.
Παράλληλα γινόταν καὶ ἡ ἀπαραίτητη διαφώτιση τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ φυλλάδια, μὲ φέϊγ-βολάν, μὲ ἀφίσες καί, πρὸ παντός, μὲ περιοδεῖες σ’ ὁλόκληρη τὴν Χώρα μέχρι καὶ τὴν λεβεντογέννα Κρήτη. Ἐνώπιον ὀγκωδῶν καὶ ἐνθουσιωδῶν λαϊκῶν συγκεντρώσεων, ὁ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ἐκφωνοῦσε πύρινους λόγους γιὰ τὰ “δρᾶμα καὶ τὸ κλάμα” τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, προκαλῶντας μεγάλη συγκίνηση καὶ δάκρυα στὸ ἀκροατήριό του.
Καὶ ἡ ΣΦΕΒΑ, πάντοτε δίπλα του, φώναζε ἐπίκαιρα συνθήματα καὶ ἔδινε τὸν τόνο ἑνὸς πανεθνικοῦ ξεσηκωμοῦ, ὅπως γιὰ παράδειγμα, στὸ πρῶτο συλλαλητήριο, ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Ἑλληνικὴ πρωτεύουσα, στὶς 3 Μαρτίου 1982. Ὁλόκληρος ὁ χῶρος μπροστὰ ἀπὸ τὸ Πανεπιστήμιο γέμισε ἀσφυκτικὰ ἀπὸ ἀνθρώπους πάσης τάξεως καὶ ἡλικίας, κυρίως ὅμως νέους ἀνθρώπους, κι’ ἐνῷ τὰ ἰσχυρὰ μεγάφωνα μετέδιδαν τὴν ὁμιλία καὶ τὰ συνθήματα, κάνοντας τοὺς Ἀθηναίους νὰ σταματοῦν, ὥστε σὲ λίγο νὰ πλημμυρίσῃ καὶ ἡ ὁδὸς Πανεπιστημίου ἀπὸ πλήθη λαοῦ.
Κάθε χρόνο δὲ ἡ ΣΦΕΒΑ ἔδινε τὸ “παρών” στὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὸ “τριήμερο πένθους καὶ προσευχῆς”, στὸ Δελβινάκι, καθὼς καὶ στὴν Ἀνάσταση καὶ τὴ Θ. Λειτουργία στὸ ἀκριτικὸ Μαυρόπουλο ἀπέναντι ἀπὸ τὰ χωριὰ τῆς σκλαβωμένης Δερόπολης. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικὸ τὸ γεγονός, ὅτι μιὰ χρονιά, τὸ βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ποὺ οἱ ἐν Ἑλλάδι φιλοαλβανοὶ εἶχαν κόψει τὸ ρεῦμα γύρω ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ναοῦ, οἱ Σφεβῖτες ἔβαλαν, ἀμέσως, σὲ ἐνέργεια τὴν γεννήτρια ποὺ εἶχαν μαζί τους, ὁ Ναὸς ἀστραποβόλησε καὶ οἱ καμπάνες διαλαλοῦσαν πρὸς τοὺς ἀδικημένους ἀδελφούς μας τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Βέβαια, οἱ ἀγῶνες τῆς ΣΦΕΒΑ εἶχαν καὶ τοὺς κινδύνους τους, ὄπως συνέβη στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, ὅπου δόθηκε ἀληθινὴ μάχη μὲ ὁμάδα ἀντιφρονούντων φοιτητῶν. Τελικά, τὰ παιδιὰ τῆς ΣΦΕΒΑ νίκησαν τὴν μαύρη ἀντίδραση καὶ ἡ Ὁμιλία τοῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ἔγινε μὲ μεγάλη, μάλιστα, ἐπιτυχία.
Τώρα, ἐκεῖνα τὰ τότε παιδιά, βρίσκονται σὲ ὤριμη ἡλικία. Συνεχίζουν, ὅμως, τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐθνικὴ δικαίωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὸν ἴδιο παλμό, ἐνῷ ἔρχονται καὶ νέα παιδιὰ νὰ πλαισιώσουν τὶς τάξεις τῆς ΣΦΕΒΑ.
Ἀξίζουν συγχαρητήρια στὴν ἐθνικὴ αὐτὴ Ὀργάνωση
γιὰ τὸ μεγάλο της ἔργο. Εὐχή μας, ἀπὸ τὴν θέση αὐτή, εἶναι νὰ συνεχίσῃ, ὅπως
πάντα μὲ ἀνιδιοτέλεια τὸν ἀγῶνα της γιὰ τὴνΒόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ὁ
Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία νὰ τὴν σκεπάζουν καὶ νὰ τὴν εὐλογοῦν.
«ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ»__
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου