Μια εμβληματική μορφή της ελληνικής επανάστασης, διακρίθηκε για την γενναιότητα του, την ευστροφία του, όπως και για το εκρηκτικό του ταπεραμέντο.
Ο “γιος της καλόγριας” όπως τον αποκαλούσαν οι άλλοι αλλά και ο ίδιος τον εαυτό του αυτοσαρκαστικά, είχε ένα λεξιλόγιο και εν γένει ένα φέρσιμο τα οποία δεν έμπαιναν σε καλούπια.
Πείτε το σεμνοτυφία από μεριάς μας, όμως εύκολα κανείς μπορεί να φανταστεί ότι δεν είναι δυνατόν να μεταφέρουμε εδώ τις πιο γνωστές αλλά και τις πιο άγνωστες του μνημειώδεις φράσεις. Τις φωναχτές του προσβολές απέναντι στον εχθρό ώστε να δίνει θάρρος στους συμπολεμιστές του, αποκαλώντας μεταξύ άλλων μέχρι και “πόρνες” τους ίδιους τους πασάδες, το σήκωμα της φουστανέλας του κατά τη διάρκεια των μαχών όπου τους αποκάλυπτε γυμνά μέρη του σώματος, τις φανταστικές στοιχομυθίες όπου επινοούσε μεταξύ εκείνου και της ανδρικής του φύσης, κάθε που κάποιος Οθωμανός είχε την έμπνευση την ατυχή να τον εξαγοράσει.
Απο την άλλη, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, άνθρωπος πιο πρακτικός και ίσως πιο ορθολογιστής, σε σχέση με τους συμπατριώτες μας οι οποίοι δέχονταν να “προσκυνήσουν” τον εχθρό, τους υποσχόταν το περίφημο “φωτιά και τσεκούρι”, όμως σε αυτή την περίπτωση ο “νώθος γιος της καλόγριας” φαίνεται πως είχε βρει έναν πιο ευφάνταστο και ασυνήθιστο τρόπο να αντιμετωπίζει τέτοια φαινόμενα προδοσίας ή ακόμη και δειλίας όπου διαχρονικά μέχρι τις μέρες μας ανθούν.
Ο Δημήτριος Φωτιάδης μας πληροφορεί στην βιογραφία του, ότι ο
Στρατηγός Καραϊσκάκης φρόντιζε να έχει πάντοτε μαζί του ένα παλιό γυναικείο
εσώρουχο, το “βρακί της Κατερίνας” όπως το αποκαλούσε. Οι πληροφορίες λένε ότι
η περίφημη Κατερίνα ήταν μία γνωστή για τα ελεύθερα της ήθη γυναίκα της εποχής.
Μπροστά σε τέτοια περιστατικά, ο ίδιος συνήθιζε να προστάζει να του φέρουν
αμέσως το “βρακί” το οποίο και δια της βίας τους το εφάρμοζε επάνω στο κορμί
εκείνου όπου είχε διαπράξει μια κάποιου είδους προδοσία.
Το εσώρουχο της Κατερίνας είχε γίνει -δεν είναι υπερβολή- κάτι πολύ τρομακτικό, μιας και πολλοί “παθόντες” δεν άντεχαν τόση ντροπή μπροστά σε όλη τη γειτονιά τους.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης σκοτώθηκε επάνω σε μία μάχη και υπάρχει ένα μυστήριο γύρω από το αν δέχθηκε σφαίρα απ’ τον εχθρό ή αν επρόκειτο για μια δολοφονία. Ο ίδιος κι εκείνες ακόμη τις στιγμές που ήταν τραυματισμένος συνέχιζε με το ίδιο του το αθυρόστομο λεξιλόγιο να καταφέρεται εναντίον των Οθωμανών, ακόμη και κατά του Χάρου.
Ζήτησε να ενταφιαστεί στον Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα και πριν ξεψυχήσει κοινώνησε ταπεινά των Αχράντων Μυστηρίων.
Όσο ζούσε, αποκαλούσε την Κυρία Θεοτόκο “Μαυρομάτα”, ενώ στην Παναγία την Προυσιώτισσα είχε προσφέρει κατόπιν τάματος ως δωρεά την αργυρόχρυση επένδυσή της.
Δεν είχε την ευκαιρία να δει την χώρα μας απελευθερωμένη, όπως ούτε και την εξέλιξη απ’ το περίφημο εσώρουχο, του οποίου έκτοτε του πήραν το πατρόν, βγήκε σε μαζική παραγωγή και πλέον πια στις μέρες μας σαν ένα brand επώνυμο, είναι σε όλη τη χώρα μας – δυστυχώς- το πρώτο σε πωλήσεις.
“Το βρακί της Κατερίνας!… Φέρ’τε μου το βρακί της Κατερίνας…!”
Ρωμιοί της Πόλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου