Η Κακαβιά είναι από τα χωριά του χώρου μας, που όπως και η Γλύνα, έγιναν διάσημα σε Αλβανία και Ελλάδα, χάριν του προϊόντος και υπηρεσίας που προσφέρουν στην κοινωνία. Η Κακαβιά βρίσκεται περίπου 3 χλμ. μακριά από το συνοριακό φυλάκιο με το ίδιο όνομα, 30 χλμ. από το Αργυρόκαστρο και 65 χλμ. από τα Γιάννινα. Ανήκει στην Επαρχία της Άνω Δρόπολης με κέντρο τα Βρυσερά.
Σαν πάρεις το δρόμο και ανέβεις στη ράχη του Γκάνου, που βρίσκεται ανατολικά του χωριού, θα δεις τη θεά που απλώνεται μπροστά σου. Βρίσκεται πάνω στα ελληνο – αλβανικά σύνορα , ένα από τα πιο παραμεθόρια χωριά της Βορείου Ηπείρου.
Νοτιοανατολικά και Νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκονται δύο πανέμορφες λιμνούλες.
Ο κάμπος αρχίζει από το λιβάδι και τερματίζεται στη Σμίξη, εκεί που ενώνονται τα ποτάμια Ξεράς και Ρογόζης. Απ’ εκεί το ποτάμι παίρνει το όνομα Δρίνος και κατευθύνεται προς το Αργυρόκαστρο. Πριν από χιλιάδες χρόνια στο χωριό κατοικούσαν οι πρόγονοι των σημερινών κατοίκων αυτού του χωριού.
Ο ιστορικός Νικόλας Μυστακίδης στο χειρόγραφό του αναφέρει και την εκδοχή του ονόματος Κακαβιά. Η λέξη «Κακαβιά», γράφει, προέρχεται από την βλάχικη (έχει σχέση με την αρχαία λατινική) η οποία σημαίνει δεξαμενή μικρή γεμάτη με ασβεστόνερο. Μπορεί να προέρχεται και από την χωριάτικη βλάχικη γλώσσα των βοσκών «κακάβι», που σημαίνει δοχείο με γάλα. Πάσα πιθανότητα σ’ αυτό το μέρος υπήρχαν πολλά πρόβατα και γίδια.
Ο άλλος ιστορικός Αθανάσιος Ψαλίδας γράφει ότι οι κάτοικοι αυτού του χωριού είναι Γραικοί χριστιανοί και μιλούν γραικικά. Το ίδιο και ο Π. Αραβαντινός γράφει «Κακαβιά» και ετυμολογεί το χωριονύμιο ως ελληνικό.
Σύμφωνα με μερικά άλλα ντοκουμέντα, που τα βρήκε ο παπά- Ζάρος από τους Βουλιαράτες, μας λένε ότι το χωριό είναι χτισμένο και βρίσκεται εις την δεξιάν όχθην του ποταμού Δρυήτου (Ξεριά) που πηγάζει απ’ τα βουνά της Στουγάρας. Το χωριό είναι χτισμένο και θεμελιωμένο κατά το έτος 1520 μ. Χ. Είχε δε 40 οικογένειες. Το χωριό επί τουρκοκρατίας έπαθε μεγάλες καταστροφές και οι κάτοικοί του σκορπίστηκαν σε άλλα μέρη. Αργότερα άλλα ντοκουμέντα αναφέρουν ότι στον 18 – αιώνα η Κακαβιά είχε περίπου 390 κατοίκους Έλληνες και 35 μαθητές στο ελληνικό δημοτικό σχολείο. Το 1927 είχε 446 κατοίκους και 42 μαθητές στο ελληνικό δημοτικό σχολείο.
Το χωριό έχει πολλούς ναούς και βακούφια. Η ανέγερση της εκκλησίας « Της Ανάληψης » φαντάζει πάνω στο λόφο, δίπλα του κέντρου του χωριού. Είναι το στολίδι της Κακαβιάς μία από τις πιο ευπαρουσίαστες στη Βόρειο Ήπειρο. Έχει ακόμα τον Αι- Νικόλαο και τον Αι – Βασίλη.
Η Κακαβιά μετά το 1990 έγινε συνώνυμο της ελευθερίας, η λαμπρή πύλη προς την πολυπόθητη πατρίδα για χιλιάδες Βορειοηπειρώτες και η πύλη μετανάστευσης χιλιάδων Αλβανών προς την Ελλάδα. Επίσης έγινε και είναι η πύλη του εμπορίου μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Πριν το 1990, Κακαβίτες εγγεγραμμένοι στα τοπικά ληξιαρχεία ήταν περίπου 390 άτομα, ενώ το 2005 ήταν εγγεγραμμένοι 516 άτομα με περίπου 120 οικογένειες.
Λευτέρης Κοντός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου