Συνόδευα ένα γκρουπ από την Ελλάδα στη Χιμάρα όταν φορτηγά άφησαν εκατοντάδες καρέκλες, που θα γέμιζαν την πλατεία, όταν φτάσανε δέκα κλούβες με άστολους από το Υπουργείο Εσωτερικών, και μια πομπή μερικών χιλιομέτρων με αμάξια από φανατικούς οπαδούς. Θα μιλούσε ο Πρωθυπουργός Έντι Ράμα στους «Χιμαριώτες» για τα «χρυσά χρόνια» της δικής του θητείας και το «ένδοξο» παρελθόν που περιμένει το Δήμο.
Αυτό που σχολιάστηκε την άλλη μέρα, ήταν το γεγονός που δεν έγινε καμία αναφορά στις καταπατήσεις που έγιναν στη Χιμάρα, την υφαρπαγή δεκάδων στρεμμάτων από τους καρχαρίες με την ευλογία της Κυβέρνησης, την καταστροφή περιουσιών των Χιμαριωτών, αλλά φάνηκε ξεκάθαρα η δίψα για να κρατηθούν στην εξουσία με όποιο κόστος κι αν χρειαστεί, ακόμα συμμετέχοντας στις περιοδείες ο ίδιος ο πρωθυπουργός (πρωτοφανές γεγονός ο πρωθυπουργός με τις τοπικές εκλογές) ν’ απειλεί και να φοβερίζει τους ψηφοφόρους, να ειρωνεύεται μέχρι χυδαιότητας. Τέτοιες κατηγορίες κατά των θεσμών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας εξέφρασε ο νυν και υποψήφιος για δήμαρχος Τιράνων Ε. Βελίαϊ.
Αυτό που σου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός που μερικοί δικοί μας Βορειοηπειρώτες νοσταλγούν, χειροκροτούν και είναι πειθήνιοι στρατιώτες του Ράμα, περιμένοντάς τον με φανφάρες, με παραδοσιακές ενδυμασίες και χορούς, θυμίζοντας μας τις «ένδοξες» εποχές του αλήστου μνήμης Ενβερ.
Την νοοτροπία αυτή την μεταδίδουν και στους νέους. Φυσικά στους απογόνους τους. Νεαροί στο Αλύκο, ερχόμενοι από την Ελλάδα, με τραμπουκισμό έλεγαν στους απλούς κατοίκους, να μην ψηφίζουν τα παιδιά των κουλάκων και των εχθρών του λαού. «Δεν θα τους αφήσουμε να μας κυβερνούν όλοι μας τη ζωή οι κουλάκοι και ο Κούλης». Είχαν το λόγο για τον υποψήφιο για το χρίσμα του δημάρχου Φοινίκης Λεωνίδα Παππά. Εμπέδωναν και τον αριστερισμό της Ελλάδας εδώ στο βορειοηπειρωτικό χώρο.
Και τους ρωτούμε. Πότε κυβέρνησαν οι κουλάκοι; Όταν ήταν στις φυλακές και στις εξορίες; Όταν τους πετροβολούσαν και τους χουγιάζανε σαν τα άγρια θηρία; Όταν με διάταγμα του Ρ. Αλία όλα τα ιδρύματα και τα κτίρια, πέρασαν στους ίδιους τους κομμουνιστές, διότι αυτοί ήταν που τα κυβερνούσαν; Όταν σε όλες τις θέσεις και σε όλα τα επαγγέλματα ήταν οι προνομιούχοι του συστήματος διότι αυτοί μπορούσαν να σπουδάζουν; Όταν, ήταν το σπίτι του παππού του Λεωνίδα που το κάψανε οι παρτιζάνοι στο Αλύκο;
Ας αφήσουμε τα κόμματα να κάνουν τη δουλειά τους, και την κάνουν πολύ καλά, και ν’ αναδείξουμε τον ικανό, τον αγωνιστή, τον άνθρωπο που έχει οράματα και αξίες, τον άνθρωπο που μπορεί ν’ αναβαθμίσει το δήμο στα πρότυπα των σύγχρονων δήμων. Κι αυτός είναι ο Λεωνίδας Παππάς.
από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Βόρειο Ήπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου