Το τραγούδι είναι από το κανάλι ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ Το τραγούδι αυτό πήρε το 2ο Βραβείο του Φεστιβάλ Τραγουδιου της Θεσσαλονίκης το 1972 όταν ακόμα ο κόσμος επέλεγε τα τραγούδια που θα βραβεύονται...
Για τους στίχους του έγινε διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία και η τότε δικτατορική κυβέρνηση αποφάσισε να διατάξει την αλλαγή του ρεφραίν!!!! Το τραγούδι δε μεταδόθηκε ΠΟΤΕ από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα της Ελλάδας, με απόφαση της τότε κυβέρνησης , αλλά δυστυχώς ούτε και με τις μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις...
Στο βίντεο αυτό η Κλειώ Δενάρδου σε μια συναυλία στην Κέρκυρα στις 18-08-1996 αποφάσισε να το τραγουδήσει όπως πραγματικά ήταν. Θεώρησα λοιπόν σωστό για ιστορικούς λόγους να κρατήσω στο κανάλι μας αυτό το βίντεο.
Σας παραθέτω και τους στίχους τους πραγματικούς και μόνοι σας θα διαπιστώσετε την αλλαγή του ρεφραίν που επέβαλλαν οι Τούρκοι μαζί με τους δυστυχώς Ελληνες κυβερνώντες της εποχής εκείνης...
Πόθοι μακρινοί, χαμένη Πολιτεία, νοιώθαμε παιδιά, στην καρδιά, μια γοητεία. Χρόνια φύγαν και Καιροί, την Παναγιά παρακαλώ, να μην χαθεί.
Μέρα γιορτινή, το λένε τα βιβλία. Κάποτε θαρθει, σαν φωτιά, σαν μια μαγεία. Θάρθει, θάρθει, δεν μπορεί, την Παναγιά, παρακαλώ, να θυμηθεί.
Κορμιά Μαρμαρωμένα, το Θαύμα καρτερούν, μέ χέρια παγωμένα, πώς να Σταυροκοπηθούν; Στην Εκκλησιά του θρύλου, καμπάνες δεν ηχούν μα κι αν περάσουν Χρόνια, στους Αιώνες θ΄ αντηχούν. Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά, να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου