21η Νοεμβρίου . Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, υπό την ιερά σκέπη της Παναγίας, προκειμένου να τιμήσουμε αυτήν, όπως επίσης και τον Ελληνικό Στρατό, ο οποίος υπό την σκέπην της Παναγίας επί 2000 χρόνια τώρα προμαχεί και φρουρεί το έθνος μας.

Ο Στρατός για την Ελλάδα, όπως άλλωστε σε όλα τα ιστορικά έθνη συμβαίνει, υπερβαίνει το επίπεδο ενός απλού κρατικού θεσμού. 

Πράγματι, τρεις μόνο θεσμούς μπορώ να υποθέσω ότι συμπυκνώνουν την ιστορία, την κοσμοθεωρία και τις αξίες του Έθνους μας.

Την Εκκλησία, το Κοινοβούλιο και τον Στρατό. 

Το Κράτος μας αποφάσισε-και ορθώς-να εορτάζεται η ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων κατά την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας στον Ναό.

Η Στρατιωτική Ιστορία των Ελλήνων όμως καταλαμβάνει ολόκληρη την ζωή του Έθνους μας, από τα αρχα'ι'κά χρόνια έως σήμερα και στην έννοια του Ελληνικού Στρατού πρέπει να περιλαμβάνουμε όλες ανεξαιρέτως τις οργανωμένες πολεμικές προσπάθειες των Ελλήνων από την εμφάνισή τους στο προσκήνιο της Ιστορίας μέχρι σήμερα. Δεν πρέπει να ξεχνούμε τίποτε. 

Στρατός Ελλήνων έπερσεν τα τείχη της Τροίας πριν 3000 χρόνια, σηματοδοτώντας την πρώτη νίκη της Δύσης κατά της Ανατολής και σηματοδοτώντας έκτοτε και την ύπαρξη των Ελλήνων ως ενιαίο και αδιαίρετο έθνος στην Ιστορία από τότε έως σήμερα. Ο Ελληνισμός είναι ένας. 

Ο ηνωμένος στρατός όλων των Ελλήνων σημείωσε τις νίκες στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα, τις σπουδαιότερες σε σημασία συγκρούσεις στην Ιστορία όλης της ανθρωπότητος. Οι νίκες αυτές, μαζί με την εποπο'ί'α των Ελλήνων υπό την ηγεσία του Μεγάλου Φιλίππου Β' και Μεγάλου Αλεξάνδρου επέτρεψαν να ανθήσει ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός, η βάση και το θεμέλιο του πολιτισμού όλου του κόσμου και απαγόρευσαν την Ασία να απειλήσει την Δύση για τα επόμενα 2000 χρόνια. Οι Περσικοί Πόλεμοι ήταν το πρώτο μεγάλο ΟΧΙ των Ελλήνων προς εξωτερικό εχθρό. 

Αλλά μήπως και η στρατιωτική ιστορία του Βυζαντίου, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πλήρως εξελληνισμένης από τις αρχές του 7ου αιώνα, πράγμα που ακόμη δεν μας συγχωρούν οι φίλοι μας οι Ιταλοί που θεωρούν οτι τους κλέψαμε την Αυτοκρατορία, δεν ήταν συνεχή ΟΧΙ απέναντι σε κάθε βάρβαρο και αλλόθρησκο λαό που απειλούσε να παραβιάσει τα σύνορα της Δύσης, δηλαδή την Αγία Κωνσταντινούπολη; 

Κανείς Έλληνας δεν ξεχνά το μεγάλο ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην πύλη του Ρωμανού, αυτού του Λεωνίδα του Βυζαντίου απέναντι στην μουσουλμανική Ασία, στον οποίον ακόμη χρωστάμε μια αγιοποίηση. 

Η σύγχρονη στρατιωτική ιστορία των Ελλήνων αρχίζει με την Μεγάλη Επανάσταση του 1821,αθάνατο ορόσημο που αποδεικνύει το ενιαίο και αδιαίρετο του Ελληνικού Έθνους,το σημείο καμπής που σηματοδότησε την απαρχή όχι μόνο της νεότερης Ιστορίας μας,αλλά και την αρχή του τέλους της ασιατικής παρουσίας στην Ευρώπη. 

Έκτοτε, ο Ελληνικός Στρατός κατόρθωσε με σκληρούς αγώνες να πετύχει την εθνική ολοκλήρωση των Ελλήνων και να ταυτίσει τα εθνικά-κρατικά σύνορα με τα αρχαία -ιστορικά σύνορα του Ελληνισμού. 

Η νίκη θα ήταν πληρέστερη αν ο Διχασμός δεν οδηγούσε στην Καταστροφή του 1922 και στην απώλεια της Βορείου Ηπείρου. 

Ο Ελληνικός Στρατός διεφύλαξε την τιμή της Ελλάδος με το μεγάλο ΟΧΙ του Έπους 1940-41.σημειώνοντας μια στρατιωτική και κυρίως ηθική νίκη εναντίον των τότε εχθρών μας και αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πόσα πράγματα μπορεί να κατορθώσει ο Ελληνισμός όταν είναι ενωμένος και όταν καθοδηγείται από μια εμπνευσμένη πατριωτική ηγεσία. 

Η Ιστορία δεν μας επιτρέπει επίσης να ξεχάσουμε τους νεκρούς του Ελληνικού Στρατού της περιόδου 1944-49,μιας περιόδου που έσπειρε στον τόπο μας τον σπόρο του Κακού. 

Ο Στρατός μαζί με τον λαό μας μας κατά την θλιβερή εκείνη περίοδο έκανε το καθήκον του, πολέμησε σκληρά και απήλλαξε τον τόπο από την κομμουνιστική τυραννία και απάτη, διέσωσε την εδαφική ακεραιότητα του Κράτους και δεν επέτρεψε να παραδοθεί η Μακεδονία στους Σλάβους.  

Τιμούμε επίσης τους νεκρούς της Κύπρου, της Κορέας και της ειρηνικής περιόδου. Δεν λησμονούμε κανέναν. 

Στρατός κατά την σύγχρονη έννοια και μετά την Γαλλική Επανάσταση είναι το ένοπλο τμήμα του λαού, το οποίο ζώντας σε ομοιόμορφες συνθήκες ζωής, εμφανίσεως, εκπαιδεύσεως και οργανώσεως, έχει ως αποστολή να φρουρεί τα σύνορα από εξωτερική επίθεση. Στο εσωτερικό η αποστολή του είναι η συνδρομή του προς τον λαό σε περιόδους φυσικών καταστροφών και η διαφύλαξη της κοινωνικής ειρήνης και της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση, αποστολή του Στρατού είναι η διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητος, αλλά και η διαφύλαξη των ατομικών και συνταγματικών ελευθεριών του λαού και η προστασία αυτού από κάθε παρεκτροπή από οπουδήποτε και αν προέρχεται. 

Ο Στρατός είναι και οφείλει να είναι ο έσχατος και ο ισχυρότερος θεματοφύλακας των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών του λαού, ο εγγυητής κατά παντός κινδύνου, εξωτερικού ή εσωτερικού. Χωρίς Στρατόν καταλύεται το κράτος ολόκληρον. 

Αλλά, ας μην ανησυχούμε. Αρκεί να διαφυλάξουμε την καθολική στρατολογία, διότι μόνον ο πολίτης ο οποίος έχει στρατευθεί για την Πατρίδα και μάλιστα αμέσως μετά την ενηλικίωσή του αποκτά συνείδηση των εθνικών υποχρεώσεών του, αποκτά συνείδηση οτι υπάρχει και κάτι άλλο πέραν της οικογενείας και του περιγύρου του, κάτι για το οποίο αξίζει να θυσιασθεί.

Κλείνοντας, οφείλω να αναφέρω κάτι για τα στελέχη του Στρατού μας, εν ενεργεία ή εν αποστρατεία. Όταν αποστρατευόμαστε, η στολή μόνον αποστρατεύεται. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πάντοτε στην υπηρεσία της Πατρίδος, όπου και αν μας χρειασθεί, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Είμαστε πάντοτε εδώ.

                                                  ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. 

 Ιωάννης Ξηρός

Ταξίαρχος ε.α. –Αντιπρόεδρος  ΕΑΑΣ/Τρικάλων