Άγιος Πορφύριος: Αισθάνομαι πόσο έντονα εργάζονται για την καταστροφή της Ελλάδος.

Πολλοί φωτισμένοι άνθρωποι είχαν μιλήσει και μιλάνε για την καταστροφή που έρχεται. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: 16 Ιανουαρίου 1982: «Αντίχριστοι πολλοί γεγόνασι. Αισθάνομαι πόσο έντονα εργάζονται μυστικά για την καταστροφή της Ελλάδος. Αρχίσανε με την γλώσσα. Όσο ξεπέφτει η γλώσσα τόσο ξεπέφτει ο λαός. Λένε ότι θέλουν να ευκολύνουν τα παιδιά.

Αλλ’ αυτό δεν είναι σωστό. Τα παιδιά και πάλι δεν θα μάθουν γράμματα, γιατί άλλο είναι το αίτιο. Το αίτιο είναι η ορφάνια, η έλλειψη του πατέρα.

Η απομάκρυνση από τον Θεό. Αυτή δίνει τόπο στον παλαιό άνθρωπο που μπερδεύεται με τον νέο και κάνει μπερδεμένη την ψυχή.»

[…] Ο άσωτος όταν κατάλαβε την απελπιστική κατάστασή του είπε μέσα του «Θα σηκωθώ να πάω στον πατέρα μου». Για να το ειπεί όμως αυτό αισθανόταν ότι είχε πατέρα, γιατί μόνο ένας άνθρωπος που έχει πατέρα μπορεί να ειπεί «θα γυρίσω στον πατέρα μου».

Γι’ αυτό, ο διάβολος η ο παλαιός μέσα μας άνθρωπος προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν έχουμε πατέρα, ότι είμεθα ορφανοί και γι’ αυτό δεν έχουμε που να επιστρέψουμε.

Άρα μας οδηγεί στην απελπισία και στην αυτοκτονία. Θυμηθείτε ότι ο Ιούδας κατάλαβε ότι αμάρτησε με το να παραδώσει αίμα αθώο, αλλά δεν αισθανόταν ότι είχε πατέρα και δεν είχε πιά νόημα γι’ αυτόν η ζωή και έτσι απηγχονίσθη μόνος του.

Η έλλειψη νοήματος στην ζωή, που αποτελεί πρόβλημα για εκατομμύρια ανθρώπους έχει θεμέλιο και αιτία της το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν η δεν πιστεύουν ότι έχουν πατέρα και μάλιστα ότι έχουν πατέρα τον ίδιο τον Θεό που είναι έτοιμος να τους υποδεχθεί με ανοιχτή αγκαλιά.

Ο άσωτος δεν απελπίστηκε, διότι είχε πατέρα ο οποίος τον περίμενε, όπως πίστευε, παρ’ όλο που αισθανόταν ότι δεν είναι άξιος να είναι γυιός του. Ο Ιούδας αυτοκτόνησε, γιατί δεν πίστευε πιά ότι είχε πατέρα, αφού τον πρόδωσε για τριάκοντα αργύρια.

Το βασικό, λοιπόν, αίτιο της κακοδαιμονίας μας είναι ότι αισθανόμαστε ότι είμαστε ορφανοί (κατά την αντίληψή μας) και έτσι μας κάνει ο παλαιός άνθρωπος να πιστεύουμε και να ζούμε στην ορφάνια και στην απελπισία της ορφάνιας.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Από το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού, τ. Α΄.

ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ.