Στις 20 Απριλίου του 1914 ο δυναμικός Αυτονομιακός Αγώνας των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου προχωρούσε με γοργούς ρυθμούς προς την κορύφωσή του.
Το μέτωπο των Βορειοηπειρωτών ξεκινούσε από τους ποταμούς Βελίτσα και Δρίνο στα νότια και κατέληγε στη γέφυρα του Βελίτσα. Συνέχιζε στα υψώματα της Τσεπούνας και στα βόρεια έφτασε μέχρι το Μοσχοχώρι (Μασχουλόρι).
Στο αγώνα τον Βορειοηπειρωτών πρωτοστατούσε ο δυναμικός Ταγματάρχης Βλάσης Καραχρήστος από την Αιτωλοακαρνανία, ο οποίος και αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο από την αλβανική κατάληψη των υψωμάτων της Μονής Τσέπου, πάλευε να ενδυναμώσει τους Ηπειρώτες. Ο Καραχρήστος εκείνη την περίοδο ήτανε Διοικητής του Συντάγματος Δελβίνου.
Για να μην πληγεί το κέντρο της Αυτονόμου Πολιτείας στο Αργυρόκαστρο, τα στελέχη της βορειοηπειρωτικής κυβέρνησης μεταφέρουν την έδρα της στους Γεωργούτσατες, δηλαδή στο μέσο της ιστορικής Δερόπολης. Οι συνεχόμενες επιθέσεις των Αλβανών αναγκάζουν τον Αρχηγό του Στρατού της Α.Η. Δημήτριο Δούλη, να προχωρήσει σε νέα διαταγή ζητώντας επιπλέον ενίσχυση. Στο καλεσμά του ανταποκρίνεται πρώτο το «Σώμα των Ερυθροχιτώνων» υπό τον Αλέξανδρο Ρώμα, καθώς και ο Ανεξάρτητος Λόχος του Λαμπόβου, υπό τον Γεράσιμο Πνευματικάτο, οπού μαζί του είχε συνταχθεί και απόσπασμα πολυβόλων του Ίλαρχου Χρύση.
Ο Ταγματάρχης Βλάσης Καραχρήστος
Οι μάχες που ακολούθησαν ήταν σκληρές και είχανε κατεύθυνση προς τη Μονή Τσέπου – Τσεπούνα – Μοσχοχώρι, εκεί δηλαδή οπού οι Αλβανοί προηγούνταν. Ο Ταγμ. Βλάσης Καραχρήστος, έχοντας γνώση των υψωμάτων της Μονής Τσέπου, είχε αντιληφθεί πως δε θα μπορούσε η άμυνα των Αυτονομιακών να παραταθεί για πολύ.
Γι' αυτό το λόγο προχώρησε σε νυχτερινή ανακατάληψη της Μονής Τσέπου και στην απώθησει των Αλβανών στα βόρεια του ποταμού Βελίτσα. Οι Αλβανοί αιφνιδιάζονται και ταυτόχρονα έχουν σχεδόν περικυκλωθεί από τον 4ο Λόχο των Αυτονομιακών, πράγμα που τους κάνει να τραπούν σε άτακτη φυγή. Κατά τις 8 το βράδυ οι Αυτονομιακοί συντονίζουν την επίθεσή τους με επιπλέον 200 άνδρες, ωστόσο η αντίσταση των Αλβανών υπήρξε ασθενική, μιας και δεν φάνηκε ικανή να αναχαιτίσει την ορμητική επίθεση των Ηπειρωτών. Εντός ¾ της ώρας οι Δυνάμεις της Α.Η. κατέλαβαν την Μονή, κατεδίωξαν τους Αλβανούς και εγκατέστησαν τμήματα ασφαλείας στις όχθες του ποταμού Βελίτσα.
Αξίζει να αναφερθεί πως στη μάχη της Μονής Τσέπου, οι Αυτονομιακοί συνέβαλαν αιχμάλωτο έναν Ιταλό λοχαγό, ενώ μεταξύ των νεκρών υπήρχαν και πτώματα Ιταλών και Βούλγαρων κομιταζήδων. Στις 21 Απριλίου του 1914, ο Ταγματάρχης Βλάσης Καραχρήστος ανακαταλαμβάνει το χωριό Χουμελίτσα και την επομένη ημέρα ο ουλαμός του πυροβολικού κάνει επίθεση στα χωριά Πλεσάτι – Γαρδίκι (Καρδίκι) – Ζουλιάτι, τρέποντας τους Αλβανούς σε φυγή.
Επίσης στις επιτυχίες των μαχών ακολούθησε η ανακατάληψη των χωριών Προγγί, Χόρμοβο και Λέκλη. Ο Υπουργός Στρατιωτικών της Αυτόνομης Πολιτείας της Β.Η. Δημήτριος Δούλης εγκατέστησε την έδρα του στη Μονή Τσέπου και ο αγώνας συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό. Η μάχη της Μονής Τσέπου αποτελεί τη μεγαλύτερη επιτυχία στον αγώνα, καθώς και στην ιστορία της Βορείου Ηπείρου. Μέσω αυτής ανατράπηκε οριστικά η προέλαση των Αλβανών στο Αργυρόκαστρο.
HIMARA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου