Έντεκα
Αυγούστου 1996, η τραγική δολοφονία του Σολομό Σολομού, πρόσφυγα από την
Αμμόχωστο, από τα άνανδρα πυρά των Τούρκων στην πράσινη γραμμή.
Πέρασαν 23
χρόνια από τις δολοφονίες Ισαάκ-Σολωμού στην Κύπρο. Η κόρη του Τάσου Ισαάκ
,Αναστασία από το οδόφραγμα της Δερύνειας, μιλώντας στην καθιερωμένη εκδήλωση
μνήμης, είπε μεγάλες αλήθειες. Αλήθειες που πονάνε και θα ενοχλήσουν όσους
σπεύδουν να συζητήσουν για “λύση” του Κυπριακού.
«Κλειστήκαμε
στο εγώ μας, χωνεύουμε τα εγκλήματα, απλοποιούμε τα γεγονότα, ώστε να συμφιλιωθούμε
μαζί τους. Χαρακτηριζόμαστε από αδράνεια. Αποδεχόμαστε και αδιαφορούμε για το
διαρκές έγκλημα εις βάρος της πατρίδας μας…Οι δολοφόνοι βαφτίζονται «βουλευτές»
και «υπουργοί». Ο δολοφόνος του πατέρα μου καμαρώνει για την έδρα του στην
ψευδοβουλή. Ο δολοφόνος του Σολωμού Σολωμού ζει ανενόχλητος στα κατεχόμενα. Κι
εμείς ανοίγουμε τα οδοφράγματα της ντροπής και παρακαλούμε τους διεθνείς
οργανισμούς να μας προστατέψουν…Είκοσι τρία ετήσια μνημόσυνα κι όμως κάθε χρόνο
μνημονεύουμε επιπλέον και τη δικαιοσύνη. Και πραγματικά διερωτώμαι: Αν ο
πατέρας μου και ο Σολάκης πέθαναν σήμερα θα θεωρούνταν ήρωες ή θα κατηγορούνταν
για σωβινισμό; Θα φώναζε κανείς για τη θυσία τους ή θα κατηγορούνταν ότι χαλούν
το καλό κλίμα; “
Σήμερα
ζούμε το δεύτερο δράμα της Κύπρου με την εποίκηση της Αμμόχωστου από τους
βάρβαρους εισβολείς.
Δεν
ξεχνούμε!
ΝΙΚΟΣ
ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου