“Κλείδωσε” συμφωνία για εγκατάσταση ισχυρότατου ραντάρ στην Κρήτη;

Όλα δείχνουν ότι στις συνομιλίες Μητσοτάκη με τον Νετανιάχου και της στρατιωτικής ηγεσίας με τους Ισραηλινούς κλειδώνουν και σημαντικές συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας. Και το πιο σημαντικό είναι ότι έκλεισε θετικά και το μεγάλο ραντάρ στην ανατολική Κρήτη! Το επεσήμανε άλλωστε και ο υπουργός κ. Παναγιωτόπουλος.

 

Η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, με έμφαση τις κοινές αεροπορικές και ναυτικές δραστηριότητες, καθώς και η προώθηση συνεργειών στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης που είχαν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος με τον Ισραηλινό αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό Άμυνας, Μπέτζαμιν Γκατζ, με την ευκαιρία της επίσκεψης της – υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη – ελληνικής αντιπροσωπείας στο Ισραήλ.

«Το Ισραήλ βλέπει την Ελλάδα ως στρατηγικό εταίρο και αληθινό φίλο, και σκοπεύω να συνεχίσω να ενισχύω αυτήν τη σημαντική σχέση σε συνεχή συνεργασία με τον υπουργό», έγραψε και ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας.

Τα ραντάρ που εγκαθιστά το Ισραήλ στην ανατολική Κρήτη – που η εμβέλειά τους φτάνει ως τα 600 χιλιόμετρα – με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ, και οι διευκολύνσεις που έχει από το ραντάρ της Εθνικής Φρουράς στο Τρόοδος (μπορεί να έχει εικόνα ως το Ιράν όταν δεν πετούν τα κατασκοπευτικά U-2), δίνουν στο Τελ Αβίβ τη δυνατότητα να ελέγχει ολόκληρο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Αφενός έχει αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκίας και αφετέρου έναντι του Ιράν και κάθε άλλης απειλής στην περιοχή. Και το σημαντικότερο; Πρόσβαση στα ραντάρ αυτά θα έχουν και Ελλαδίτες και Κύπριοι χειριστές (real picture on real time). Η απόφαση είχε αρχικά παρθεί από το 2015, επί Τσίπρα και στο τότε ταξίδι του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου στο Ισραήλ.

Για πρώτη φορά το Ισραήλ τοποθετεί με τα ραντάρ αυτά ηλεκτρονικά μάτια (εκτός Ισραήλ), με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο μιας περιοχής που καλύπτει από τα στενά των Δαρδανελλίων ως την Ανατολική Μεσόγειο και το Ιράν, στη λογική του άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.

Προς την κατεύθυνση αυτή, το Ισραήλ έχει την πλήρη στήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης και αυτό ίσως προσδίδει ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Η ιδιαίτερη συμπάθεια των ΗΠΑ προς το Τελ Αβίβ είναι αποτέλεσμα της ιρανικής απειλής και της ατίθασης στάσης της Τουρκίας, που φλερτάρει με τη Ρωσία.

Στην Κρήτη άλλωστε είναι εγκατεστημένοι και οι ρωσικής κατασκευής πύραυλοι S-300 κι έτσι η Κρήτη γίνεται το κέντρο ηλεκτρονικής επιτήρησης ολόκληρου του Αιγαίου.

Η υφιστάμενη στρατηγική του Ισραήλ, που είναι, έστω και μερικώς, δημιούργημα της τουρκικής απειλής, προκαλεί πρόβλημα στους σχεδιασμούς της Άγκυρας που θέλει να ελέγχει ναυτικά, αεροπορικά και άλλως πως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για να δύναται να επιβάλλει διά της ισχύος της τις ενεργειακές της πολιτικές.

Έτσι, το Ισραήλ:

Πρώτον, με την αεροπορία του και τις διευκολύνσεις που του παρέχουν Κύπρος και Ελλάδα μπορεί να καλύπτει το σύνολο του FIR Λευκωσίας έως την Κρήτη, περιορίζοντας έτσι την τουρκική δραστηριότητα στα βόρεια της Κύπρου.

Δεύτερον, με το ραντάρ στην Κρήτη, στο οποίο πρόσβαση θα έχουν και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, καθώς και με τα ραντάρ που διαθέτει επί του ισραηλινού εδάφους και με τη βοήθεια του ραντάρ του Τρόοδος, θα έχει μια πλήρη εικόνα στην Ανατολική Μεσόγειο, ακόμη και ως το Ιράν.

Αυτό σημαίνει:

Πρώτον, έγκαιρο εντοπισμό επιθετικών ενεργειών ή συλλογή πληροφοριών, και δεύτερον, άμεση αποτρεπτική επέμβαση, κυρίως από αέρος. Ο τομέας στον οποίο δεν είναι αρκετά ισχυρό το Ισραήλ όσο η Τουρκία, είναι η θάλασσα. Το Τελ Αβίβ το έχει αντιληφθεί και έχει ήδη παραγγείλει δύο υποβρύχια. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι θα μπορούν να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές.

Ο σχεδιασμός αυτός προσφέρει ασφάλεια στα ενεργειακά πλάνα της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ, καθώς και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, των οποίων εταιρείες εμπλέκονται στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, σε ό,τι αφορά το θέμα της ασφάλειας, είτε πρόκειται για τον αγωγό EastMed είτε για τη θαλάσσια οδό που θα ακολουθήσουν τα πλοία – σε περίπτωση κατασκευής ενός τερματικού – από την Κύπρο στην Ευρώπη και αλλού.

DEGENCE  POINT