ΠΑ.ΣΥ.Β.Α: 28η Ἰουνίου 1981, ἡ πρώτη μεγάλη ἐκδήλωση γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τὸν μακαριστὸ μητροπολίτη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ

Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Σεβαστιανός, ἀφιέρωσε ὅλη του τὴ ζωὴ στὴν ὑπηρεσία τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸν πονεμένο ἄνθρωπο. Θεώρησε δὲ χρέος του νὰ γίνει ἡ φωνὴ τοῦ σκλαβωμένου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀφοῦ ἡ μητρόπολη του ἐκτείνονταν καὶ πέραν τῶν ἑλληνικῶν συνόρων. Καὶ αὐτὸ τὸ χρέος τὸ τήρησε ἕως τελευταίας του πνοῆς.

 

Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι ὑπῆρξε ὁ Ἐθνάρχης ποὺ ἀνάδειξε τὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου μάλιστα ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀνάρρησής του στὸν Ἐπισκοπικὸ Θρόνο τῆς ἀκριτικῆς Μητροπόλεώς του. Ἔκτοτε δὲν ὑπῆρξε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς μας πατρίδος ἀλλὰ καὶ τῆς ὁμογένειας τοῦ Ἐξωτερικοῦ ποὺ νὰ μὴν τὴ ἐπισκεφθεῖ μιλώντας καὶ ἀφυπνίζοντας συνειδήσεις γιὰ τὸ συνεχιζόμενο δράμα τοῦ εἰσέτι ἀδικαίωτου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.  

Ὁ καλὸς ἀγώνας τοῦ Σεβαστιανοῦ ἄρχισε τὴν 28η Ἰουνίου 1981 στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς Κόνιτσας. Ὁ μακαριστὸς Σεβαστιανὸς ὀργάνωσε μεγαλειώδη ἐκδήλωση καὶ ὁ ἴδιος ἔδωσε τὸν παλμὸ μὲ μία πύρινη ὁμιλία του ὑπὲρ τῶν δικαίων τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βόρ. Ἠπείρου. Ἑκατοντάδες πιστοὶ ἔδωσαν τὸ παρὸν μὲ λαχτάρα νὰ ἀκούσουν τὸν Ποιμενάρχη Σεβαστιανό.

Τότε, οἱ Ἕλληνες σὲ μία δύσκολη ἐποχὴ καθὼς μεσουρανοῦσε ὁ ὑπαρκτὸς «σοσιαλιστικὸς παράδεισος» ἄκουγαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀκρίτα Ἱεράρχη γιὰ τὸ δράμα τῶν ἀδελφῶν τους. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ «ὅλα τὰ ἔσκιαζε ἡ φοβέρα καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά», ὁ Σεβαστιανὸς μὲ παρρησία ὅπως οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ, μίλησε καὶ τάραξε τὰ λιμνάζοντα ὕδατα.

Χαρακτηριστικὰ ἦταν τὰ λόγια του: «Τὸ βορειοηπειρωτικὸν ζεῖ. Εἶναι ἀνοικτὸν ἐνώπιον τῶν τεσσάρων ὑπουργῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἐνώπιόν τῆς διεθνοῦς συνειδήσεως καὶ προπαντὸς εἶναι ἀνοικτὸν καὶ ζεῖ εἰς τὴν καρδίαν παντὸς Ἕλληνος καὶ ἑλληνοπρεπῶς σκεπτόμενου! Ἕνας πόθος πρέπει νὰ διακατέχει τὰς καρδίας ὅλων τῶν Ἑλλήνων ὡς πρὸς τὸ Βορειοηπεριωτικόν. Καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐλευθερίαν τῶν σκλάβων ἀδελφῶν μας καὶ τὴν Ἕνωσιν μὲ τὴν μητέραν Ἑλλάδα.».

Ἀπὸ ἐκείνη τὴν λαμπρὴ ἡμέρα ἄρχισε ὁ ἀγώνας τοῦ Σεβαστιανοῦ , καὶ συνεχίστηκε σὲ ὅλο τὸν ἐπίγειο βίο του.     

Ἡ δράση του καὶ ὁ πύρινος λόγος τοῦ σημάδεψαν μία ὁλόκληρη ἐποχὴ στὴν νεότερη ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἐθνικὴ ἱστορία τῆς πατρίδος μας. Τὸ παράδειγμα τοῦ ὀσιακοῦ βίου του παραμένει ἀκόμα φωτεινὸ καὶ διδάσκει Κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Ἀλλὰ διδάσκει καὶ τοὺς Ἄρχοντες τῆς ἐπίσημης Πολιτείας γιὰ νὰ κάνουν τὸ καθῆκον τους ἀπέναντι σὲ ἐκείνους τοὺς Ἕλληνες ποὺ ἀκόμα περιμένουν νὰ τοὺς ἀγκαλιάσει ἡ μητέρα πατρίδα…