Ἡ Μαριούπολη, χτισμένη πλάι σὲ πανάρχαιες ἑστίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ προετοιμάζει καὶ ξεκινάει οὐσιαστικὰ μὲ τὴν Ὀδησσὸ καὶ τὶς γύρω περιοχὲς τὴν Ἐπανάσταση τοῦ1821 . Οἱ νέοι στελεχώνουν τὸν Ἱερὸ Λόχο τοῦ Ὑψηλάντη καὶ θυσιάζονται στὸ Δραγατσάνι.
Τὴν ἴδια περίοδο πιὸ δυτικά, στὸ πέρασμα ἀπὸ τὴ Μακεδονία στὴν Ἤπειρο καὶ κατόπιν στὴν Ἀδριατικὴ μία ἄλλη ἑλληνικὴ πόλη, διαθέτει τὸ μοναδικὸ τυπογραφεῖο στὴ χερσόνησο τοῦ Αἵμου καὶ ἐκπληκτικὴ βιβλιοθήκη.
Ἡ Μοσχόπολη, πόλη παιδείας καὶ ἐμπορίου ἀποκτᾶ προνόμια καὶ χτίζει δεκάδες σχολεῖα καὶ ἐκκλησίες ἐκπληκτικῆς ἀρχιτεκτονικῆς. Κάνει καὶ αὐτὴ τὸ χρέος της καὶ προσφέρει χρῆμα καὶ αἷμα στὴν προετοιμασίατῆς Ἐπανάστασης.
Πληρώνει ἀκριβὰ μὲ τὴν καταστροφή της ἀπὸ τοὺς Τουρκαλβανοὺς ἤδη ἀπὸ τὰ Ὀρλωφικὰ καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Ἀλὴ Πασᾶ. Δυστυχῶς τὸ ὄνειρο τῆς ἀναγέννησης τῆς Ρωμιοσύνης μὲ πρωτεύουσα τὴν Κωνσταντινούπολη συρρικνώνεται στὸ μικρὸ Ελληνικὸ κράτος τῆς Ἀθήνας.
Καὶ οἱ δύο περιοχὲς συνεχίζουν νὰ προσφέρουν στὸν Ἑλληνισμό. Οἱ Ταυρορωμαῖοι ἔχουν ὡς μαθητή τους στὸ ἑλληνικὸ ἐνοριακὸ σχολεῖο τοῦ Ταϊγάνιου τὸνΤσέχοφ ἐνῶ πολλοὶ Μοσχοπολίτες δημιουργοῦν τὸ «μικρὸ Παρίσι», τὴνΚορυτσᾶ.
Ἄλλοι ἱδρύουν ἀνθηρὲς κοινότητες στὴ Βιέννη, στὴ Βουδαπέστη, στὸ Βουκουρέστι καὶ φυσικὰ στὸν Εὔξεινο Πόντο.
Στὴ δεκαετία τοῦ 1910 φαίνεται νὰ ἔρχεται ἐπιτέλους ἡ ἐθνικὴ ἀποκατάσταση. Οἱ Ἕλληνες τῆς Ρωσικῆς Αὐτοκρατορίας ἀποφασίζουν νὰ στηρίξουν τὴν ἵδρυση τῆς Αὐτόνομης Δημοκρατίας τοῦ Πόντου ἐνῶ στὶς 14 Δεκεμβρίου 1912 ἀπελευθερώνεται ἡ Μοσχόπολη.
Παρὰ τὴ δημιουργίατοῦ ἀλβανικοῦ κράτους οἱ Μοσχοπολίτες συμπαρατάσσονται μὲ τοὺς ἐθελοντὲς τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγώνα.
Καὶ ὅταν οἱ Μπολσεβίκοι ἀνατρέπουν τὴν προσωρινὴ ρωσικὴ κυβέρνηση ποὺ διαδέχθηκε τὸ τσαρικὸ καθε στώς, οἱ Ἕλληνες τῆς Ὀδησσοῦ καὶτῶν γύρω περιοχῶν ὑποδέχονται τὸ ἑλληνικὸ ἐκστρατευτικὸ σῶμα. Μέρος τῶν διασωθέντων Ἑλλήνων τοῦ Πόντου ἀπὸ τὴ γενοκτονία καταφεύγουν καὶ πάλι στὰ βόρεια παράλια της Μαύρης Θάλασσας ἐνῶ ἀκολουθεῖ ἡ τρομερὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή. Ἀπὸ ἐδῶ καὶπέρα μιλᾶμε γιὰ Ἑλληνισμὸ τῆςΒορείου Ἠπείρου καὶ τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης.
Ἡ παράλληλη πορεία στὸ σκοτάδι καὶ στὸ μαρτύριο γνωστή:
Τὸ 1916 καταστρέφεται ἡ Μοσχόπολη ξανὰ ἀπὸ τοὺς Τουρκαλβανούς, ἐνῶ τὸ 1937 καὶ 1938 ἐξορίζονται σχεδὸν ὅλοι οἱ Ἕλληνες τῆς Μαριούπολης.
Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Βορείου Ἠπείρου τὸ 1940 ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ ἡ διάρρηξη τῆς συμμαχίας Γερμανίας-Ε.Σ.Σ.Δ. λόγω τῆς καθυστερημένης εἰσβολῆς τοῦ Χίτλερ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1941 ποὺ σήμανε τὴν ἔναρξη τοῦ Πατριωτικοῦ Πολέμου καὶ τῆς Νίκης τὴν ἄνοιξη τοῦ1945, γεννοῦν ξανὰ ἐλπίδες ἐθνικῆαὐτοδιάθεσης.
Ὅμως ὁ ἄγριος Ἐμφύλιος καὶ ἡ παραλαβὴ τῆς σκυτάληςτῶν διωγμῶν καὶ τοῦ παραλογι-σμοῦ τοῦ Στάλιν ἀπὸ τὸν Ἐνβὲρ Χότζα γράφουν τὴ ματωμένη πορεία τοῦἙλληνισμοῦ μέχρι τὴ δεκαετία τοῦ1990.
Ἡ πτώση τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων ἀπὸ τὴ μία μεριὰ καὶ τὸ ἰσχυρὸ ἑλληνικὸ κράτος ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἐγγυῶνται τὴν ἐξασφάλιση τουλάχιστον τῆς Αὐτονομίας τόσο γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο ὅσο καὶ γιὰ τὸν κατὰ τόπους Ἑλληνισμὸ στὶς πρώην πιὰ Σοβιετικὲς Δημοκρατίες.
Ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς ἔχει καταστήσει τὸ Βορειοπηπειρωτικὸ πρῶτο ἐθνικὸ θέμα, ἡ «Ὁμόνοια»συσπειρώνει τὸν Ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὴ Χιμάρα ὡς τὴν Πρεμετὴ καὶ τὴν Κορυτσᾶ ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ δήμαρχος Μόσχας εἶναι Ἕλληνας τῆς Ἀζοφικῆς.
Ἡ διάψευση εἶναι παταγώδης. Τὸ ἑλληνικὸ κράτος ἀδιαφορεῖ καὶ δειλιάζει. Ὁδηγεῖ τοὺς ὁμογενεῖς στὴν καλύτερη περίπτωση στὸ καθεστὼς τοῦ μετανάστη καὶ μόνο μὲ τὸν πατριωτισμὸ λίγων διασώζεται τουλάχιστον ἡ ζωή τους εἴτε ἀπὸ τοὺς πολέμους, εἴτε ἀπὸ τὶς ἀλβανικὲς φυλακές.
Κάποιοι προσπαθοῦν μὲτὴν ἵδρυση σχολείων καὶ συλλόγων. Τὰ χρόνια περνοῦν. Τὸ Κοσσυφοπέδιο γίνεται ἀνεξάρτητο κράτος ἐνῶ Τάταροι καὶ Ἑβραῖοι ἀναγνωρίζονται ἐπίσημα ὡς ἐθνότητες στὴν Οὐκρανία.
Οἱ Ἕλληνες ἐξαφανίζονται ἐκλογικά, καταρρέουν δημογραφικὰ καὶ διώκονται συστη-ματικὰ μέχρι θανάτου.
Σήμερα ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀκόμα ζωντανὴ ἐκεῖ, πέρα ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ στοιχεία τῆς διαλέκτου στὴ Μαριούπολη καὶ τὶς ὑπέροχες ἐκκλησίες στὴ Μοσχόπολη χάρη στοὺς ἀνθρώπους της. Οἱ νέοι τῶν περιοχῶν αὐτῶν περιμένουν τὴ βοήθειά μας στὴν προσπάθειά τους γιὰ ἐθνικὴ ἐπιβίωση, αὐτογνωσία καὶ ἀνεξαρτησία.
Γράφει ὁ Δημήτρης Πέτκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου