Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ ὑλικὴ εὐημερία καὶ ὁ τρόπος ζωῆς τῶν Δυτικῶν ἔχουν ἐπηρεάσει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὴν κοινωνία μας μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἠθικὲς ἀξίες καὶ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ νὰ μὴν μᾶς συγκινοῦν ἰδιαίτερα.
Παρ΄ ὅλα αὐτά, ὑπάρχουν πάντοτε Ἕλληνες ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ ὑψηλὲς ἰδέες καὶ εἶναι διατεθειμένοι ἀκόμα καὶ τὴν ζωή τους νὰ θυσιάσουν γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Ἑλλάδος τὴν ἐλευθερία.
Δύο ἀπ΄ αὐτοὺς εἶναι ὁ Σολωμὸς Σολωμοῦ καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας.
Δύο ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦσαν τὴν Ἑλλάδα καὶ ποθοῦσαν νὰ δοῦν τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους ἐλεύθερη. Δύο Ἕλληνες ποὺ μὲ τόλμη καὶ ἀφοβία ἀντιτάχθηκαν στὴν καταπίεση τῶν τυράννων ποὺ κατέχουν παράνομα τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρο.
Δύο νέοι ποὺ ὄχι μόνο ἐνήργησαν ἐντελῶς αὐθόρμητα ἀλλὰ καὶ δὲν πίεσαν κανένα νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ οἱ ἴδιοι ἔκαναν.
Κάποιοι βέβαια, ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν τὴν πράξη τους ἢ νὰ τοὺς μιμηθοῦν ἢ καὶ γιὰ ἄλλους λόγους, τοὺς ἀποκάλεσαν τρελούς. Αὐτὸ εἶναι τὸ εὔκολο. Τὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι εἶχαν κάτι ποὺ ἴσως δὲν ἔχουμε ἐμεῖς, δηλαδὴ τόλμη.
Ἂς μὴν λησμονοῦμε ἐξ άλλου ὅτι καὶ τὸ 1821 κάποιοι τοὺς πρωτεργάτες τῆς Ἐπανάστασης, ποὺ μᾶς ἀπάλλαξαν ἀπ΄ τὸν τουρκικὸ ζυγό, τοὺς ἔλεγαν τρελούς. Φυσικὰ ὑπάρχουν κι ἄλλοι ἐνάρετοι Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι μὲ τόλμη καὶ ἀνδρεία ἀντιστάθηκαν στοὺς ἐχθρούς τῆς Πίστης καὶ τῆς πατρίδος μας καὶ ποὺ ἂν καὶ εἶναι ἄγνωστοι στοὺς πολλούς, ὁ Θεὸς τοὺς γνωρίζει.
Δικό μας χρέος εἶναι νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ κάθε τί ψεύτικο ποὺ μᾶς « σερβίρουν » ὡς καλὸ οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν καὶ τὰ φερέφωνά τους (Μ.Μ.Ε.), ἀλλὰ νὰ ἐμπνεόμαστε ἀπ΄ τὶς πράξεις τῶν ἀληθινῶν ἡρώων ποὺ μᾶς δείχνουν ὅτι ὁ μόνος δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς, τῆς τόλμης καὶ τῆς θυσίας.
Ζάβαλης Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου