Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι... που ήταν α, α, αταξίδευτο οε, οε, οε, οε….οεεε

 

                                       Χρήστος Χρηστίδης, Διευθ. Σύμβουλος ΕΑΑΣ

Το χαριτωμένο αυτό παιδικό τραγουδάκι ίσως θα έπρεπε να τραγουδούν οι στρατιώτες μας κατά τη διάρκεια της εκπαιδεύσεως τους για να μην προσβάλλεται ή ενοχλείται κανένας από τους φιλήσυχους και ειρηνικούς γείτονές μας.

Να μη δημιουργούνται έστω και υπόνοιες ρατσιστικών ή πατριωτικών συμπεριφορών από τους στρατιώτες αλλά και τα μόνιμα στελέχη μας.

Αλίμονο σε όποιον το κάνει γιατί στη γωνία περιμένει ο προοδευτικός, διεθνιστής, αντιμιλιταριστής καταδότης που θα σπεύσει να ενημερώσει τα ευήκοα ώτα των ταγών με το «γαρύφαλλο».

Αυτοί θα καταθέσουν ερώτηση στη Βουλή στα πλαίσια του Κοινοβουλευτικού ελέγχου και φυσικά θα διαταχθεί ΕΔΕ για να βρούμε τον «ένοχο» που αναπαράγει μίσος και έχθρα με τους εξ ανατολών «αγαπημένους μας».

Απίστευτα αντανακλαστικά πολιτικής ορθότητας.

Θυμάμαι, όχι πολύ μακριά, το 1984 στη ΣΣΕ που φωνάζαμε «του Τούρκου του Τούρκου τα σκυλιά, θα σπάσουνε τα μούτρα τους στην ΚόκκινηΜμηλιά!», που τραγουδούσαμε τη Βόρειο Ήπειρο και τη Μακεδονία και οι εκπαιδευτές μας Αξιωματικοί και 4ετείς ούρλιαζαν «ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΜΩΡΕ, ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΨΥΧΗ!»

Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο παίρνω από το περιστατικό που συνέβη στη Λέσβο, όπου κάποιος νεαρός εκπαιδευτής ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα, ανάμεσα στα οποία ήταν: «Ήταν ένα καράβι, ένα αρματαγωγό, από το Βόλο σάλπαρε να σπείρει πανικό. Πάει παραλία, στην Μικρά Ασία, να σπείρει φλόγες και φωτιά σε όλη την Τουρκία».

Φυσικά ο άνθρωπος με το «γαρύφαλλο» παραμόνευε και το κατήγγειλε. Από εκεί και πέρα η γνωστή αυτοματοποιημένη διαδικασί,α η οποία όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο γρήγορη.

Αναρωτιέμαι όμως, την ψυχή αυτού του Νέου Ηγήτορα , διότι μάλλον περί νέου πρόκειται, την κοίταξε κανένας; Το βουβό του κλάμα απέναντι στην Πατρίδα τη γλυκιά, που αντί να τον επιβραβεύσει τον τσακίζει συναισθηματικά και ηθικά, το άκουσε κανείς; Τα σκεφτήκατε αυτά κύριοι, κύριοι επίσημοι Ταγοί; Δεν έχει καμία σημασία αν αυτός ο Νέος τελικά τιμωρηθεί ή αν φταίει ή όχι, την ψυχολογία του την διαλύσαμε.

Εκεί που τον θέλαμε έτοιμο να αγωνιστεί και να πεθάνει υπερασπιζόμενος τη Σημαία του όπως ορκίστηκε, εμείς του βάλαμε ….. φρένο. Στοπ του λέμε, δεν θα λες τέτοια….. θα λες «περνάει, περνάει η μέλισσα……….» και αντί για εξύψωση του ηθικού θα φροντίζεις τα …… παρτέρια.

Οι Έλληνες τιμούν τις ΕΔ και σε κάθε ευκαιρία το αποδεικνύουν. Τις τιμούν γνωρίζοντας το δύσκολο έργο που επιτελούν προκειμένου να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Γνωρίζουν τις αντίξοες συνθήκες εκπαιδεύσεως, στην οποία υποβάλλονται οι νέοι μας για να γίνουν αξιόλογοι μαχητές. Γνωρίζουν ότι περισσότερος ιδρώτας στην εκπαίδευση σημαίνει λιγότερο αίμα στη μάχη. Είναι βέβαιοι για το ποιος θα είναι ο πιθανότερος αντίπαλός μας αφού ο ίδιος εδώ και χρόνια επιδεικνύει αδιάλλακτη και επιθετική στάση, κι εμείς δημιουργούμε θέματα περί όνου σκιάς.

Δηλαδή τι θα έπρεπε να λένε οι εκπαιδευόμενοι στρατιώτες μας, όπως σωστά αποτύπωσε και ο αείμνηστος σατυρικός κωμικός Τζίμης Πανούσης «Να μπουν οι Τούρκοι και να τους απαγγείλουν Καβάφη»;

Καταλήγοντας, για μην κουράζω, δεν με ενδιαφέρει τι κάνει μια πλευρά της Πολιτικής που ουδέποτε συμπάθησε το Στρατό και τις ΕΔ γενικότερα, με ενδιαφέρει μόνο η ψυχή αυτού του παλληκαριού που δεν πρέπει με τίποτε να την τσαλακώσουμε.

Αντίθετα πρέπει να την ενθαρρύνουμε και μάλιστα να βάλουμε ειδικούς να γράψουν συνθήματα που να τονώνουν το Εθνικό Φρόνημα για να ακούν οι απέναντι ότι είμαστε εδώ έτοιμοι, δυνατοί και εκπαιδευμένοι να αποκρούσουμε και να κατανικήσουμε κάθε επιβουλέα.