Κλείνουν εφέτος 32 χρόνια από την ίδρυση της πολιτικο-κοινωνικής και πολιτισμικής οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ. Μια Ομόνοια, που ανεξαρτήτως από τις ταλαντεύσεις της των τελευταίων ετών, μένει ως ένα σύμβολο στην πορεία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Διότι, με την εμφάνισή της, την 11η Ιανουαρίου 1991, ενθαρρύνθηκε και αναπτερώθηκε ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός, διότι επιτέλους είχε έναν δικό του φορέα, βγαλμένος από τα σπλάχνα του.
Διότι, η «ΟΜΟΝΟΙΑ», ορθώθηκε και προχώρησε στην ανοδική της πορεία και σε σύντομο χρονικό διάστημα μπόρεσε να συσπειρώσει γύρω της όλους τους Έλληνες της Αλβανίας, πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά σε όλη την ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Διότι, κατέστη η τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα, με την καθολική της νίκη στις Κοινοβουλευτικές και σ’ αυτές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκλογές.
Διότι, ανέβασε το κύρος και την υπόληψή της διαμέσου της πολιτισμένης εμφάνισής της και των δημοκρατικών μορφών απαιτήσεων για τα δικαιώματα και προστασία των συμφερόντων της, όχι μόνον στα αλβανικά, αλλά και στα ευρωπαϊκά φόρα.
Διότι, ήταν αξιόλογη η προσφορά της στο θέμα της λειτουργίας των εκκλησιών και των θρησκευτικών τελετών, της διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας σε όλο τον κύκλο του οκτάχρονου σχολείου, στο άνοιγμα για πρώτη φορά ελληνικών σχολείων σε πόλεις και χωριά με μεικτό πληθυσμό, όπου δεν υπήρχαν, στο θέμα της ελεύθερης επικοινωνίας με τον εθνικό κορμό κ.ά.
Από την αρχή της ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και, στη συνέχεια στο διάβα της, αντιμετώπισε περίπλοκες καταστάσεις, δύσκολες της μεταβατικής περιόδου στιγμές. Έγινε από την αρχή το κόκκινο πανί για τις αλβανικές αρχές και τους εθνικιστικούς κύκλους της χώρας και άρχισαν να την λασπολογούν, να την δυσθυμήσουν, να την κατακρεουργούν.
Χρονιές κρίσιμες, βέλη απ’ όλες τις κατευθύνσεις.
Με τον αποκλεισμό της από τις δεύτερες κοινοβουλευτικές εκλογές με την έγκριση του νόμου μη αναγνώρισής της ως εκλογικό υποκείμενο.
Με κάποιο καλά οργανωμένο σχέδιο για την διάλυσή της.
Με την αφομοίωση και συρρίκνωση του μειονοτικού χώρου διαμέσου του εκφοβισμού των Ελλήνων πολιτών της Αλβανίας προκειμένου να εγκαταλείψουν το χώρο τους, της καθόδου κατά δεκάδων αλβανικών οικογενειών από τη Βόρεια και Μέση Αλβανία, των λεηλασιών, των κλοπών και της ψυχολογικής βίας.
Με το αποκορύφωμα τη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» και τη δίκη παρωδία των Τιράνων ενάντια των πέντε ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δίκη που είχε σκοπό να διαλύσει την ίδια την οργάνωση, να φοβίσει τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, ν’ αντιβαλθεί και κατά της Ελλάδος.
Η «ΟΜΟΝΟΙΑ», όμως, αντιστάθηκε, διαμαρτυρήθηκε, αγωνίστηκε… έμεινε όρθια.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου