ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.-Χαράλαμπος Κίτσιος: Ο αντιφρονών ελληνοδιδάσκαλος που συνεχίζει να προσφέρει

Ο λόγος για το Χαράλαμπο Κίτσιο τον ελληνοδιδάσκαλο από τη Δίβρη των Αγίων Σαράντα.

 

Έγινε αιτία για να γράψω δυο λόγια για τον τιμημένο και αγαπημένο δάσκαλο, τον αγωνιστή αντιφρονούντα και συγγραφέα, το δέκατο βιβλίο του: «Το χρονικό της οικογένειάς μας», που μου πρόσφερε πρόσφατα. Με συγκίνησε. Κάπου στη μέση αναφέρει:

…Ξημέρωσε η Κυριακή 17 Μαΐου 1975. Από το πρωί άρχισαν να φωνάζουν τα χωνιά και να χτυπάει αδιάκοπα η καμπάνα σαν να ήτανε Ανάσταση. Κατά τις 10, συγκεντρώθηκε ο λαός  στα πλατάνια του κέντρου. Ο ασφαλίτης περίφερε στην περιοχή, το «11» της ασφάλειας κάτω στο δημόσιο δρόμο, μακάβριες προετοιμασίες. Απεσταλμένος της Επαρχιακής Επιτροπής ο Γραβιώτης Αντιπρόεδρος Στέφανος  Κυριακόπουλος, ο οποίος είχε μετατρέψει το όνομά του, επί το αλβανικότερον σε «Στεφάν Κυριάκο». Στην εισαγωγή του κατηγορητηρίου τόνισε: «Ντεμασκάρουμε σήμερα τον εχθρό του λαού, πρώην δάσκαλο Λάμπη Κίτσιο».

Το κατηγορητήριο ήταν μακρύ, ανάφερε παραποιημένα γεγονότα, ανύπαρκτες κατηγορίες. Οι πιο χαρακτηριστικές φράσεις που θυμάμαι ήταν: «Spudhaksur në Greqi» (σπουδαγμένος στην Ελλάδα), «Bir kulaku» (γιος κουλάκου), «Agjitacion e propagandë për Greqinë» (διαφώτιση και προπαγάνδα για την Ελλάδα). «Κι αν δούλευε, από φόβο δούλευε» κι άλλα τέτοια. Στο τέλος της ομιλίας του, αυτό το δικό μας φερέφωνο, τόνισε περήφανα: «Ky plak matuf të mos shkel më pragun e derës së shkollës» (αυτός ο γερο-ματούφης να μην δρασκελίσει πια το πρέκι της θύρας του σχολείου)…

Όρθιος ο σπουδαγμένος στην Πωγωνιανή της Ελλάδος, ο τιμημένος χρυσοχέρης δάσκαλος που άφησε, στα δέκα χωριά και στις 20 μεταθέσεις που του έχουν γίνει σε σχολεία, τα ίχνη του, με τους ανθόκηπους και τα εργαστήρια Βιολογίας, τα εποπτικά μέσα, όλα από το δικό του χέρι.

«Λέγε ότι είσαι εχθρός. Λέγε ότι είσαι εχθρός», του τάραζε το δάκτυλο στη μούρη συνάδελφος του και πρώην μαθητής του, κομμουνιστής.«Και το παιδί του που είναι δάσκαλος και η κόρη του που είναι στο νηπιαγωγείο πρέπει να παυτούνε», η πρόταση κάποιου άλλου κομμουνιστή. Κι έτσι έγινε. Δεν παύτηκε μόνον ο Χαράλαμπος, αλλά και ο γιος του Μάκης και η κόρη του Ανθούλα.   

«Οι παραπάνω κατηγορίες πρόβλεπαν  σύλληψη και κάθειρξη 5-10 χρόνια. Για καλή μου τύχη όμως, όπως φαίνονταν, τελείωσε με τόσο. Πάλε καλά που τη γλύτωσα», γράφει ο 98χρονος δάσκαλος. Εκείνα που υπέστη, όμως, αυτός και η οικογένειά του από το 1975 και μέχρι που κατέρρευσε το δικτατορικό αθεϊστικό καθεστώς, δεν περιγράφονται. Ο πατέρας του επέστρεψε από την Αμερική και με τα χρήματα που μόχθησε αγόρασε στρέμματα γης στην Τσούκα και στο Λυκούρσι. Του κατάσχεσε  όλη την περιουσία η κόκκινη δικτατορία, τον φυλάκισε τρία χρόνια, τον ανακήρυξε κουλάκο. Όλοι τους ελεύθεροι φυλακισμένοι.

 

Για την αφοσίωσή του στο επάγγελμα και ως αριστούχος μεθοδικός διδάσκαλος, ως χρυσοχέρης και ανακαινιστής, καμία βράβευση, καμία αναφορά το όνομά του. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μόνον ορθοστάτησε. Το Επαρχιακό Συμβούλιο Δίβρης τον ανακήρυξε «Επίτιμο Δημότη της Επαρχίας». Η Εφημερίδα «Όραμα», με τον αείμνηστο Θ. Βεζιάνη τον τίμησε και τον βράβευσε. Όχι μόνον για την εκπαιδευτική του σταδιοδρομία και την πάλη των τάξεων που υπέστη η οικογένειά του, αλλά και για το συγγραφικό του έργο, το τόσο πλούσιο, ογκώδες, ποιοτικό. Αναφέρουμε  «Το χρονικό της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής παιδείας στην αλβανική επικράτεια», «Τα Ριζά Αγίων Σαράντα», «Η Δίβρη Αγίων Σαράντα», «Στα μονοπάτια του Πολιτισμού» κι άλλα.   

Αυτή ήταν η πάλη των τάξεων, η κομμουνιστική ηθική, να μπάσει την έχθρα μέσα για μέσα στις οικογένειες, να ξευτιλίσει, φυλακίσει και εξοντώσει τους διανοούμενους, ειδικά τους σπουδαγμένους στην Ελλάδα. Για να κρατήσει μια δικτατορία, κοντά πέντε δεκαετίες.

του Βαγγέλη Παπαχρήστου