Η Ελληνορθόδοξη οικογένεια στο στόχαστρο του οικουμενισμού

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, Ιατρός

1ον) Οικουμενισμός σημαίνει πανθρησκεία
‘’Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας’’, είχε δηλώσει ο σημερινός προκαθήμενος του Σεπτού μας Πατριαρχείου.
Όταν η Ελληνορθόδοξη οικογένεια, υπακούοντας στα κελεύσματα του οικουμενισμού, στην θέση του Ευαγγελίου τοποθετήσει το κοράνι, στη θέση της Φιλοκαλίας βάλει το Ταλμούδ, στην θέση του γαμπρού και της νύφης κληθούν να καθίσουν άθεοι και αβάπτιστοι, στη θέση του παπα-Γιώργη σταθεί ο καρδινάλιος ή ο πάστορας, τότε ποιο θα είναι το περιεχόμενό της και ποιο το μέλλον της;

2ον) Ο οικουμενισμός είναι συνώνυμος με την εκκοσμίκευση
Την αγνότητα την ειρωνευόμαστε.
Τις προγαμιαίες σχέσεις τις αθωώνουμε.
Την πολυτεκνία την περιφρονούμε.
Την εγκράτεια την ποδοπατάμε.
Στους γάμους φερόμαστε χολυγουντιανά.
Στις βαπτίσεις μιμούμαστε προτεστάντικες και παπικές πρακτικές. Όταν η Ελληνορθόδοξη οικογένεια εκκοσμικευθεί, δηλαδή, πετάξει από πάνω της το ένδυμα της Ορθοδόξου Πατερικής ασκητικής και την ιερότητα των δεσμών του γάμου, τότε τι θα μείνει;

3ον) Οικουμενισμός σημαίνει ανακάτεμα όλων των θρησκειών στην ίδια σκάφη
Μέχρι τώρα στην Ρωμιοσύνη, γάμος Ορθοδόξου με αιρετικό ή αλλόθρησκο αποκλειόταν ρητώς.
Για να πραγματοποιηθεί ένας τέτοιος γάμος, θα έπρεπε πρώτα ο αιρετικός ή ο αλλόθρησκος να κατηχηθεί και να βαπτισθεί Ορθόδοξος
 Η ταυτότητα Πίστεως του ζεύγους εθεωρείτο από τους Αγίους Πατέρες ως πρωταρχική προϋπόθεση της ενότητας και της σταθερότητας του γάμου και κατ’ επέκταση της οικογένειας.
Να, όμως, που έρχεται η παναίρεση του οικουμενισμού στην σύνοδο της Κρήτης και με τις υπογραφές δικών μας Πατριαρχών και Επισκόπων, φέρνει τα άνω, κάτω:
Καταργεί τα ισχύοντα από αιώνες αγιοπατερικά και ιεροκανονικά κωλύματα των μεικτών γάμων, αναγνωρίζει ως ισχύον το βάπτισμα των αιρετικών και επιτρέπει, εντελώς απροϋπόθετα, κάθε γαμικό συνδυαμό ανάμεσα σε Ορθοδόξους και αιρετικούς.
Μετά από όλα αυτά, στους μεικτούς γάμους, που όλο και πληθαίνουν, τι θα έχει απομείνει σε λίγο, που να θυμίζει την οικογένεια της Ρωμιοσύνης, δηλαδή, την οικογένεια που σώζει;

4ον) Οικουμενισμός σημαίνει θεομίσητος συμβιβασμός με την φιλοδοξία και την φιληδονία
Το ’’ομόδοξον’’, δηλαδή, η κοινή Πίστη των συζύγων, ήταν η δύναμη εκείνη, που κανοναρχούσε θεοπρεπώς επί αιώνες την ενότητα και την αρμονία της παραδοσιακής μας οικογένειας.
Στο Κολυμπάρι, για να ικανοποιηθεί η Λατινική φιλοδοξία, το ’’ομόδοξον’’ της παραδοσιακής συζυγίας περιφρονήθηκε υβριστικώς από τους οικουμενιστές και πετάχτηκε στα άχρηστα.
Το χρυσάφι αντικαταστάθηκε τώρα με τα μπακίρια.
Το ‘’ομόδοξον’’ μας φάνηκε παλιομοδίτικο.
Το αντικαταστήσαμε τώρα με τα περιβόητα ανθρώπινα δικαιώματα, με τις επιταγές του σαβουάρ βιβρ, με τις αποφάσεις της κουρελούς του διαβόλου (έτσι έλεγε ο αγαπημένος μας Άγιος Παίσιος το ΠΣΕ).
Με μία φράση, το ομόδοξο, ως το ασάλευτο θεμέλιο της οικογενειακής ενότητας, αντικαταστάθηκε με τις απαιτήσεις του συναισθήματος και της σάρκας.
Η σάρκα και το συναίσθημα, όμως, σώζουν;

5ον) Και το χειρότερο όλων
Ο οικουμενισμός, δυστυχώς, διδάσκεται και προωθείται από αξιωματούχους της Εκκλησίας, γι’ αυτό και δεν κινεί υποψίες, ώστε να κρατήσει κανείς αποστάσεις και να φυλαχτεί.
Δρα ύπουλα: Δηλαδή, χωρίς να απορρίπτει ανοιχτά τις Αλήθειες της Πίστεως, τις νοθεύει και τις παραποιεί. Έλεγε ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: ‘’Φορείς σήμερα της παναιρέσεως του οικουμενισμού είναι πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι κ.ο.κ. …
Φιλοδοξείτε να σωθείτε; Εάν ναι, πρέπει να έχουμε εγρήγορση… Αλλοίμονο σε κείνον που δεν θα αντιδράσει’’.